Coaching gaat soms over trucjes leren. Er wordt een diagnose gesteld, duidelijk gemaakt wat iemand nog niet kan, en dat wordt daarna aangeleerd. De coach staat daarmee voor de ander, de leerling of de docent, en traint. Zo’n coach ben ik niet. Ik ben meer een luisteraar, je kunt me vaak op een bankje vinden naast de persoon die ik coach, en je ziet me dan voornamelijk luisteren naar verhalen van die ander. “Op verhaal komen” is een mooie uitdrukking. Er gaat iets heilzaams van uit als je gewoon mag vertellen wat je wil vertellen, zonder al te veel sturing. Het geeft rust en ruimte. En al pratende kom je als vanzelf bij nieuwe gedachten. Vind je nieuwe denkrichtingen, zie je nieuwe perspectieven.
