Ik hou van roest. Het staat een beetje voor stilstand, en als je goed kijkt zie je de achteruitgang die onverbiddelijk bij die stilstand hoort. In het leven kun je ook roest tegenkomen. Plekken waar je eigenlijk geen beweging meer in kunt (of wil?) krijgen. Juist die plekken vragen om aandacht, die plekken waar alles onveranderlijk is, waar geen beweging meer in is te krijgen. Cola, dat doet soms wonderen bij roest. Of kruipolie. Of, in coach gesprekken, de juiste vragen.
