Er is een weg. Altijd.
Wegen en paden zijn boeiend. Mensen bewegen zich eroverheen, gaan van plek naar plek, in gedachten bezig met de plek van vertrek, de dingen die daar gebeurden, of met de plek van aankomst en wat daar allemaal te wachten staat. Maar die weg zelf. Daar gebeurt ook van alles. Er is veel te zien als je de gedachten over verleden en toekomst even laat voor wat ze zijn. In coach-gesprekken gaat het ook vaak over wegen, over routes door het leven. Soms zijn die wegen niet zo productief, leveren ze niet op wat je eigenlijk zou willen. Soms helpt het dan om te vertragen, af en toe even stil te staan, een stukje terug te lopen, om daarna een beetje van het oude vertrouwde spoor af te wijken, een andere richting te kiezen.
Coaching zelf is ook een weg. Het is me vaak gebleken dat het eind van het traject verrassend kan afwijken van het doel dat aan het begin gesteld is. Coaching gaat zelden volgens gebaande wegen, net als het leven zelf.
